Συναισθήματα..

Πηρε ενα βιβλιο να διαβασει και βγηκε εξω στο μπαλκονι. Δεν εκανε τοσο κρυο οσο εκανε μεσα στο σπιτι. Βαριοταν. Δεν ειχε τι να κανει. Με τα ακουστικα στα αυτια αρχισε να διαβαζει αργα. Ηταν ηλιοβασιλεμα. Κοιταξε τον ηλιο καθως αρχιζε να κρυβοταν πισω απο τα βουνα. Τυφλοθυκε τοσο αποτομα που τον κοιταξε, αλλα οχι ηθελε να μεινει εκει να τον κοιταει μεχρι να την πονεσουν τα ματια της. Ενιωθε παραξενα και σιγουρα δεν μπορουσε να εκφρασει τα συναισθηματα σε λεξεις. Ηταν νοσταλγια, λυπη, τι ηταν;...Δεν ηξερε. Και ξαφνικα ολα αλλαξαν. Το ενιωσε να φουντωνει απο μεσα της. Ειχε θυμωσει και δεν ηξερε γιατι, σκεφτοταν τα παντα και τιποτα. Οσο γρηγορα ηρθε τοσο γρηγορα εφυγε. Τωρα ηθελε να κλαψει, να κλαψει δυνατα, να την ακουσουν ολοι και να μην την δει κανενας. Φανταστηκε πως θα ηταν η ζωη της σε ενα βιβλιο και αρχισε να γραφει την σκηνη στο μυαλο της με λεξεις, αλλα ηταν παραλογο και σταματησε τοσο αποτομα οσο εδυσε ο ηλιος. Δεν ειχε καταλαβει ποτε προλαβε και κρυφτηκε πισω απο το βουνο. Παντα αναρωτιωταν γιατι το ηλιοβασιλεμα τελειωνε τοσο γρηγορα. Τωρα εκανε κρυο, δεν ηθελε να μπει ομως μεσα μεχρι που την φωναξαν...

Τωρα θα μου πειτε τι ειναι αυτο. Ουτε και εγω ξερω πραγματικα τι με επιασε και το εγραψα αυτο...Ειναι ακριβως αυτο που λεει...Απλα καθησα με το βιβλιο μου σημερα το απογευμα στη βεραντα και τα συναισθηματα με χτυπησαν πολυ βιαια και ξαφνιαστηκα τοσο. Ηθελα να τα ξεκαθαρησω γιατι ηταν τοσο μπερδεμενα, που καθησα και τα εγραψα. Στο χαρτι η σκεψη μου καθαριζει. Προτιμω να βλεπω τα παντα γραμμενα σε ενα κομματι χαρτι, παρα στην οθονη του υπολογιστη που τα γραφω τωρα. Δεν ηξερα πραγματικα γιατι ενιωθα ετσι. Η μερα μου ηταν εκπληκτικα καλη. Πηγαμε cinema με τα κοριτσια και μετα για ψωνια (τα χριστουγεννιατικα δωρα της οικογενειας), και αυριο παλι για ψωνια. Αλλα γιατι εγω νιωθω ετσι;;; Μηπως επειδη μου λυπει το christmas mood...πιθανοτατα οχι, διοτι ποτε δεν ειχα μπει στο "πνευμα των χριστουγεννων". Γενικος ειμαι καταθληπτικο ατομο, παρ'ολο που πιστεψτε με, δεν φαινεται καθολου....Λοιπον ελπιζω η φωτιση του Αγιου Πνευματος να μου ερθει στον υπνο και να καταλαβω τι γινεται. Ενα ειναι το σιγουρο: Δεν μπορω να μενω με αποριες!

Οποτε ακουω αυτο το τραγουδι μου βγαινουν παρομοια συναισθηματα....Με κανει να κλαιω (παρ'ολο που δεν μπορω να κλαιψω), αλλα μου δινει και δυναμη....δεν ξερω γιατι. Το μονο που ξερω ειναι τι νιωθω. Τα συναισθηματα μπορει να μην τα βλεπουμε, αλλα το τι αισθανομαστε παιζει τον πιο συμαντικο ρολο στην ζωη μας. Μας επιρεαζουν πιο πολυ απο οτιδηποτε αλλο και πανω σε αυτα, στην πραματικοτητα, ζουμε. Το συναισθημα ειναι ιδιαιτερο χαρακτηριστικο στοιχειο της ψυχικης μας ζωης και ασκει μεγαλη επιδραση σ' ολες τις εκδηλωσεις μας. Μαλιστα, σε αρκετες περιπτωσεις, επιβαλλεται και στη λογικη και στις ιδεες μας. Ωρες, ωρες ευχομαι να ημουν σαν τις νεραιδες, τοσο μικρη ωστε να χοραω μονο ενα συναισθημα την φορα. Και ετσι να ειναι ξεκαθαρο αν αυτο το συναισθημα ειναι φοβος, λυπη, χαρα, θυμος.......

.....Αλλα δεν ειμαι.......